20 Şubat 2007 Salı

STE Planlaması

Etkin bir STE / SMG planlaması aşamaları :

1. Gereksinimler
2. Eğitim yönteminin seçimi
3. Değerlendirme’den oluşur.

Gereksinimler

İlk önce katılımcıların gereksinimleri belirlenmelidir. Hedef kitlenin gereksinimleri sıklıkla uzmanların duygu ve düşüncelerine göre belirlenir, halbuki eğitilenlerin görüşünü almak çok daha etkin olabilir. Hedef kitle genellikle gereksinimlerini değil isteklerini yansıtır, bu yanlış planlamalara yol açabilir.

Eğitim Yönteminin Seçimi

Kişilerin zaten dergi okuyarak, meslektaşlarıyla görüşerek, astlarına eğitim vererek, problem olgular hakkında okuyarak, internetle, yani kendi yöntemleriyle güncel kaldığı unutulmamalıdır. Konuşmalar, kalabalık bir gruba bilgi aktardığı için ekonomiktir ve standart dışı bilgi aktarımıyla ilginç hale getirilebilir, ancak tutum değiştirmede etkin olmadığı düşünülmektedir, bu amaçlı düşündüren, paylaşan, tutum değiştiren yöntemler tercih edilmelidir : Uzaktan elektronik ortamda veya yazılı kaynaklı eğitim, bilgisayarlı yöntemler, karma yöntemler. Yöntemleri, interaktif veya olmayan eğitim materyali : yazılı belge, dergi, kitap, özel hazırlanmış bilgisayara dayalı paketler, ses bantları, video bantları; “audio” konferanslar, video konferanslar; lokal uzman yönlendiriciler; kurum ziyaretleri, meslektaş ziyaretleri; tıbbi ve klinik “audit” (geribildirimli); hatırlatıcılar; kişisel veya ekip projeleri ve hasta eğitim materyelinden oluşur.

Değerlendirme

Tüm STE programları değerlendirilerek daha sonra yapılacak programlar için baz bilgi sağlanmalıdır. Değerlendirme için memnuniyet taramaları yanında daha etkin yöntemler kullanılmalıdır. Kalite, doktora birey olarak odaklanarak ve STE kullanılarak sağlık kalitesinin geliştirilmesi ve sağlık sunucusu veya organizasyonuna odaklanarak STE kalitesinin geliştirilmesi gerekir. Bireylerin kongrelere, kurslara, sempozyumlara katılımının etkinliği konusunda bilimsel bir kanıt yoktur (Davis et al, JAMA 1999).

STE ve Lisans Yenileme / ABD

ABD’de her eyalette tıbbi lisanslar 2-4 yılda bir yenilenir ve katılım belgesiyle kanıtlanan ~50 saat/yıl STE gerekir. Bu eğitimi eyalet tıp cemiyetleri, üniversiteler, tıp fakülteleri, hastaneler, uzmanlık yeterlik kurulları (ör.AAFP, AAP, ACOG v.b.), sağlıkla ilgili kuruluşlar, vakıflar (ör.AHA, ACS), özel kâr amaçlı kuruluşlar verir. STE konusu uzmanlık alanı dışında olabilir. Kurallarını ACCME koyar.

STE ve Resertifikasyon / ABD

Gönüllü resertifikasyon 25 yıldır uygulanmaktadır ve yeterlilik belgesinin kaybedilmemesi için pek çok eyalette 7-10 yılda bir mecburidir. Uzmanlık dalı yeterlilik kurulunun belirlediği > 1 kurs alınıp sınava girilmektedir. Lisans yenileme ile resertifikasyon resmen bağıntılı değildir. Resertifikasyon için gereken STE bilgiye dayalıdır, beceri kursları azdır ve doktorun performansı & hasta bakımı değerlendirilmez. HMO (Health Maintenance Organizations)’ları STE kredileri için gereken ücretleri ödeyerek, ücretli izin sağlayarak, resertifikasyon yapmış doktorları tercih ederek resertifikasyonu teşvik eder. ABD’de STE, grup toplantıları, konferanslar, seminerler, “workshop”’lar, büyük grup toplantısı ve kişisel veya küçük grup çalışmaları şeklinde yapılabilir. STE’nin olumlu yönlerine gelince, kurslar yaygındır, kursların klinik materyeli geniştir, kurs formatları geliştirilmektedir, lisans yenileme için STE gereklidir, resertifikasyon genelde şarttır ve bilgi sunumu sonunda sınanır. Sorunları ise, STE’de kursları organizatörler düzenlenmektedir, kurs kalitesinin garantilenmesi önemli bir sorundur. Hasta bakımı gereksinimlerine göre kursların şekillendirilmesi gereklidir. Bilgi yanında becerinin de güncelleştirilmesi lazımdır. Resertifikasyon ve / veya lisans yenileme için performansın değerlendirilmesi, resertifikasyonun lisans yenileme ile ilişkilendirilmesi ve bilgisayara – dayalı öğrenmenin uygun şekilde düzenlenmesi gereklidir.

STE, sağlık sonuçları açısından eğitimsel olarak etkin olmalıdır. Gereksinimlerin değerlendirilmesi ve öncelik belirlenmesi açısından sistematik olarak planlanmalıdır. Dünyadaki hızlı değişimlere cevaplı olmalı, servis verici ve alıcılarını içermeli ve kişisel öğrenmeyi ve problem çözmeyi arttıracak özellikte olmalıdır. Etkin eğitim uygulamalarına dayandırılmalı ve diğerlerinin deneyimlerinden yararlanılmalıdır.

1 yorum:

Unknown dedi ki...

SMG'ler planlanırken bunların değerlendirilmesi ve mutlaka akredite edilmesi hem eğitimin özendirilmesi hem de eğitim işinin içindeki tüm taraflara sürekli bir yenilenme imkanı yaratıldığının kanıtlanabilmesi için şart görülmelidir. Bu nedenle eğitim işi ile ilgilenen kurumlar Hangi koşulları taşıyan SMG'yi kabul ettiklerini ve kaç kredi ile değerlendirdiklerini ilam etmelidirler. Böylece bir rekabet doğabilir ve eğitim programlarının da niteliği yükselir. Örneğin Kraliyet Tıp Akedemisi kendi SMG kredilendirmeleri için şu kritrerleri ocak 2006'da ilan etmişler.
PRINCIPLES FOR COLLEGE/FACULTY CPD SCHEMES
1. An individual’s CPD activities should reflect and be relevant to their profile of
professional practice and performance. This should include continuing professional
development outside narrower specialty interests.
2. CPD should include activities both within and outside the employing institution, where
there is one, and a balance of learning methods which include a component of active
learning. Participants will need to collect evidence to record this process, normally
using a structured portfolio cataloguing the different activities. This portfolio will be
available for appraisal and revalidation.
3. College/Faculty CPD schemes should be available to all members and fellows and, at
reasonable cost, to non-members and fellows who practise in a relevant specialty.
4. Normally, credits given by Colleges/Faculties for CPD should be based on one credit
equating to one hour of participation. The minimum required should be an average of
50 per year. Credits for un-timed activities such as writing, reading and e-learning
should be justified by the participant or should be agreed between College/Faculty
directors of CPD.
5. Participation in College/Faculty based CPD schemes should be acknowledged by a
regular statement issued to participants based on annually submitted returns.
6. In order to quality assure their CPD system, Colleges/Faculties should fully audit
participants’ activities on a random basis. Such peer-based audit should verify that
claimed activities have been undertaken and are appropriate. Participants will need to
collect evidence to enable this process.
7. The proportion of participants involved in random audit each year should be of a size to
give confidence that it is representative and will vary according to the number of
participants in a given scheme.
8. Self-accreditation of relevant activities and documented reflective learning should be
allowed and encouraged. Formal approval of the quality of educational activities for
CPD by Colleges/Faculties should be achieved with the minimum bureaucracy and with
complete reciprocity between Colleges/Faculties for all approved events.
9. Self-accreditation of events will require evidence. This may be produced as a brief
reflective note. Formal CPD certificates of attendance at meetings will not be a
requirement. Other evidence of attendance should be provided, as determined by each
individual College or Faculty. Signed registers are only necessary where there is no
other available evidence of attendance.
10. Failure when challenged to produce sufficient evidence to support claimed credits will
result in an individual’s annual statement being endorsed accordingly for the year
involved and the individual subsequently being subject to audit annually for a defined
period. Suspected falsification of evidence for claimed CPD activities may result in
referral to the GMC/GDC.